تأثیر مکمل‌دهی حاد ال- ‌کارنیتین در مراحل چرخه قاعدگی زنان ورزشکار بر توان هوازی و شاخص‌های متابولیکی پس از فعالیت بیشینه

سابقه و هدف: تحقیقات در زمینه چرخه قاعدگی زنان و تأثیر متقابل آن بر عملکرد ورزشی متناقض است. از طرفی به منظور بهبود عملکرد ورزشکاران مصرف مکمل‌های تغذیه‌ای به سرعت رو به افزایش است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مکمل‌دهی حاد ال‌کارنیتین در دو فاز فولیکولار و لوتئال چرخه قاعدگی زنان فعال روی توان هوازی و پاسخ‌های متابولیکی آن‌ها پس از فعالیت بیشینه بود مواد و روش‌ها: تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور متقاطع انجام شد. از میان دانشجویان فعال و داوطلب، تعداد 26 نفر که دارای دوره ماهیانه منظم بودند، با میانگین سنی 1/3± 9/22 سال، میانگین قد cm4±3/163، میانگین وزنی kg6 ± 6/56 و kg/m29/1‌±‌8/20=BMI به وسیله پرسشنامه انتخاب شدند. آزمودنی‌ها، در طی 3 تا 9 روز بعد از خونریزی (فاز فولیکولار) و 18 تا 25 روز بعد از خونریزی ( فاز لوتئال) در دو ماه متوالی به آزمایشگاه مراجعه کردند. آزمودنی‌ها مکمل ال‌کارنیتین یا دارونما را به میزان 40 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن به صورت کپسول‌های 5/0 گرمی 2 ساعت قبل از آزمون بروس مصرف کردند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه‌گیری‌های تکراری (repeated measurement) استفاده شد. برای داده‌های غیر نرمال از آزمون فریدمن استفاده شد. یافته‌ها‌: حداکثر اکسیژن مصرفی و زمان رسیدن به خستگی با مصرف مکمل ال‌کارنیتین در فاز فولیکولار نسبت به دارونما در فاز لوتئال به ترتیب 5/5 و ،9/6 درصد افزایش معنی‌داری داشت. همچنین، مکمل‌دهی ال‌کارنیتین در هر دو فاز، سبب کاهش معنی‌داری در میزان تجمع لاکتات خون شد (003/0P= و 2/5=66/3F). این کاهش در فاز فولیکولار 2/28% بیش از فاز لوتئال بود. در حالی که تهویه ریوی در فاز لوتئال نسبت به فاز فولیکولار 15% افزایش معنی‌داری یافت. نتیجه گیری: مکمل‌دهی ال‌کارنیتین در فاز فولیکولار که سطح استروژن در حداقل میزان خود است، توانست از کاهش VO2max و عملکرد بدن جلوگیری کند و با افزایش کارنیتین سرم احتمالا از طریق افزایش بتااکسیداسیون موجب افزایش VO2max و بهبود زمان رسیدن به واماندگی شود. واژگان کلیدی: ال‌کارنیتین، فازهای چرخه قاعدگی، لاکتات سرم، تهویه تنفس